1619
W kościele ewangelickim wykonano sufit z pozłacanymi główkami aniołów i różami,
1621
Katolickie wojska cesarskie pacyfikują Śląsk. W walkach biorą udział także zaciężni lisowczycy. W mieście chronią się mieszkańcy okolicznych wsi: Chwalisławia, Mąkolna, Płonicy, Sosnowej, Sławęcina i Różańca (Rosenkranz). Za zgodą księcia Jana Chrystiana (wbrew poleceniom cesarza Ferdynanda II) osiedlają się w nim także ewangelicy (w większości pastorzy z rodzinami) uciekający przed prześladowaniami głównie z Hrabstwa Kłodzkiego ale także z Broumova, Opawy i Strzegomia.
1622
Złotostocka mennica zaprzestała bicia monet. Później jej budynku mieścił się Urząd Górniczy o sąd miejski (do 1903 roku).
1623 - 25
W mieście stacjonowało 2000 cesarskich żołnierzy, okradających mieszkańców i wzniecających pożary.
1629
Zakupiono ogród z przeznaczeniem na cmentarz ewangelicki. Na wydzielonej jego części grzebano duchownych ewangelickich, którzy schronili się w Złotym Stoku.
W mieście panowała straszna drożyzna wpędzająca w nędzę jego mieszkańców,
1630
Na niebie 2 kwietnia pojawił się ognisty znak.
1631
Książę Jan Chrystian wydał nowa ordynację dla Złotego Stoku.
1633
Zaraza, która wybuchła w mieście pochłonęła 1291 ofiar,- 897 mieszkańców i 394osoby,które przybyły do Złotego Stoku w czasie wojny. Zakończyły ją noworoczne mrozy.
1634
17 maja wojska cesarza Austrii Ferdynanda II splądrowały ponownie miasto, zabierając z kościoła ewangelickiego wszystkie cenne rzeczy.
1638
2 lutego o 4 po południu w mieście wybuchł wielki pożar. Spłonął: ratusz, oba kościoły i ponad 60 domów, w tym 3 kamienice Fuggerów. W spalonej wieży kościoła ewangelickiego zniszczeniu uległy 4 dzwony i bijący zegar. Odbudowano ją w grudniu.
Po tym pożarze miasto nie odzyskało już dawnej świetności.
1642
W odbudowanym po pożarze kościele miejskim, ufundowano nowy ołtarz i zbudowano nową ambonę. Kupiono też 3 nowe dzwony (największy ważył prawie tonę) i zainstalowano zegar z dwoma tarczami wybijający kwadranse i pełne godziny.
1647
Przez miasto przeszły wojska szwedzkie powracające z Czech.
1648
Pokój westfalski zakończył wojnę 30-letnią. Potwierdził on wolność wyznania dla księstwa brzeskiego i legnickiego>,
1649
Znowu zaraza w mieście, Przyniosła ona śmierć 28 mieszkańcom.
1651
Dla kościoła ewangelickiego zakupiono nowe organy za 200 florenów.
1657
Książęta legnicko-brzescy bracia Jerzy III, Ludwik IV i Chrystian wydali nowe prawo górnicze dla Złotego Stoku zawierające 48 artykułów, a w 1659 roku potwierdzili miastu przywileje.
1661
Książę legnicko-brzeski Jerzy III ofiarował Towarzystwu Łowieckiemu ze Złotego Stoku (jako król kurkowy podczas łowów królewskich) 11,5 funtową srebrną tarczę i złoconą puszkę, która miała być wypełniona dukatami.
1663
Do Złotego Stoku sprowadzony został z Kutnej Hory specjalista hutnik, który zbudował nową hutę i urządzenia do wzbogacania rudy (tłuczkę stęporową i koryta wodne).
1664
Nieczynna od 1621 roku mennica wybiła ostatnie w swych dziejach złote dukaty dla uczczenia zmarłego w 1663 roku księcia Jerzego III.
1673
Na wieży kościoła ewangelickiego zawieszono nowy dzwon o wadze 190 kg i średnicy 70 cm. Odlała go firma „Gotfried und Götz” z Wrocławia. Dzwon ten nazwany „Bergglocke” budził górników o 3 godzinie.
1675
21 listopada zmarł ostatni książę brzesko-legnicki Jerzy Wilhelm, właściciel Złotego Stoku.
Zakończyła swoją działalność książęca komisja hutnicza (Schmelz Commsion) zarządzająca hutnictwem złota w Złotym Stoku, co oznaczało jego upadek.
1676
Po śmierci księcia Jerzego Wilhelma, księstwo legnicko-brzeskie. przeszło pod panowanie Cesarza. W dniu 22 lipca potwierdził on miastu wszystkie nadane dotychczas przywileje i przekazał gminie kopalnie i huty.
Rozpoczęła się rekatolizacja protestanckich mieszkańców Złotego Stoku.
1679
W Złotym Stoku zamieszkał Jan Scharffenberg aptekarz z zawodu i alchemik z zamiłowania.
1683
Kościół Św. Trójcy stał się kaplicą cmentarną.
1687
Na rozkaz cesarza zabrano ewangelikom kościół parafialny i przekazano go katolikom.
Ewangelikom pozwolono korzystać nadal z kościoła cmentarnego pod wezwaniem Trójcy Świętej.
1688
Katolicy rozpoczęli prowadzenie ksiąg kościelnych.
1691
Ewangelicy wykonali generalny remont kościoła (poprzednio kaplicy cmentarnej) pod wezwaniem Św. Trójcy.
1695
Hans Krahl otrzymał zezwolenie zakonu cystersów w Kamieńcu, właściciela wsi Mąkolno, na produkcję czarnego prochu i saletry. Wytwórcą prochu, był też jego ojciec Johann Krahl i dwaj bracia: David i Anton.
1697
Zaczęły się w mieście spory między katolikami i ewangelikami. Katolicy zagrodzili drogę konduktowi pogrzebowemu w drodze z kościoła ewangelickiego na cmentarz.
1698
Katolicy odebrali ewangelikom także kościół Św. Trójcy (na cmentarzu) i szkołę.
1699
Jan Scharffenberg i Pauvens otrzymali (od cesarza Leopolda II) przywilej na prowadzenie robót górniczo-hutniczych w Złotym Stoku i zbudowali pierwszy piec do otrzymywania arszeniku.
1700
W mieście mieszkało 900 mieszkańców.
1701
W sprawozdaniu z lustracji (wysłanym do Wiednia) Złoty Stok wymieniono jako miejsce gdzie prowadzone są roboty górnicze.
1706
Młyny prochowe w Mąkolnie odziedziczył Georg Kastner, drugi mąż wdowy po zmarłym Antonim Krahlu.
1707
W wyniku porozumienia zawartego w Altranstadt protestanci w Złotym Stoku otrzymali ponownie kościół parafialny pod wezwaniem „Bożego Ciała” (Corporis Christi). Jest ich teraz w mieście tylko 200, a katolików 758. Stał się on też kościołem ucieczkowym dla ewangelików mieszkających w okolicznych miejscowościach.
Gmina ewangelicka tak zmalała, że w ciągu roku było tylko 12 chrztów i 20 pogrzebów, nie było żadnego ślubu.
1708
Katolicy, po utracie kościoła miejskiego, otrzymali od ewangelików 1433 floreny odszkodowania, a od Cesarza budynek dawnej kancelarii książęcej, w którym przed przejęciem kościoła ewangelickiego odprawiali już nabożeństwa, W budynku tym urządzili swój kościół, p.w. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny.
Mieszczący się wcześniej w tym budynku Urząd Górniczy przeniesiony został do dawnej mennicy, od dłuższego czasu zaniedbanej.
1709
Synowie Jana Scharffenberga Leopold i Bernard, po ukończeniu eksperymentów, uruchomili produkcję arszeniku na skalę przemysłową. Otrzymywali gp z rudy arsenowej zawierającej złoto.
1710
W Złotym Jarze zbudowano 3-stęporową tłuczkę z kołem wodnym i korytami do wzbogacania rudy arsenowej.
Królewski sędzia i rada miasta Złotego Stoku zezwolili Chrystianowi Rainhardowi Glandorff, balwierzowi i cyrulikowi na założenie w mieście łaźni. Mieściła się ona w budynku na placu Kościelnym (po wojnie była w nim apteka, a przed nią drukarnia).
1711
Katolicy zakończyli adaptację otrzymanego budynku na kościół pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny ("Zur Unbefleckten Empfängnis Mariä").
Kopalnie w Złotym Stoku przeszły pod zarząd Urzędu Górniczego, którym kierował Scharffenberg, pełniący też funkcję Śląskiego Starosty Górniczego.
1713
Cesarz Karol IV nadał Scharffenbergom przywilej prowadzenia robót górniczych na wszystkich złożach w Złotym Stoku i w Srebrnej Górze.
1714
Z dzierżawy stawów: Brzozowego, Cegielnianego, Czarnego, Cyrulikowego, Szubienicznego i Nowego miasto uzyskało 45 talarów.
1716
W wyniku ostrej zimy w stawach zginęło 349 kop ryb.
1718
W wykazie urzędów górniczych na Śląsku wymieniono Królewski Urząd Górniczy w Złotym Stoku.
Magistrat uzyskał z Pragi pozwolenie stosowania tortur, polegających na założeniu "butów hiszpańskich" sądzonemu w miejskim sądzie rabusiowi i mordercy.
1721
Fabrykę prochów w Mąkolnie kupił (od Kastnera) A. Tinz,
1722
Na miejscu starego wzniesiony został nowy zamek (na ul. Słonecznej).
1728
Poświęcono nowy cmentarz ewangelicki na Humlu.
1731
Dzierżawca wapienników Siegmund Kahler wzniósł kaplicę „Św Anny” na Górze Krzyżowej, wkrótce przy drodze do niej ustawiono stacje drogi n krzyżowej (pierwsza stacja była obok nowego cmentarza na Humlu).
1733
Piorun zniszczył organy w kościele ewangelickim (pochodzące z 1651 roku).
1735
Po śmierci Georga Kastnera 6 młynów prochowych w Mąkolnie odziedziczył, mąż jego córki Theresi, Johann Josef Elsner organista ze Złotego Stoku.
1736
Cesarz Karol VI potwierdza miastu wszystkie otrzymane dotychczas przywileje.
1738
Organista i radca Daniel Weimler zlecił Michałowi Englerowi zbudowanie w kościele ewangelickim nowych organów. Kazał również ozdobić ołtarz obrazem olejnym Mehlhorna "Chrystus na krzyżu".
Na polecenie Kamery Cesarskiej w Wiedniu odebrano Scharffenbergowi nieczynne już kopalnie. Ze sporządzonego sprawozdania wynikało, że roboty górnicze skupiały się na złożach nad sztolniami "Emanuela" i "Fürstenstolle" ("Książęcą").
Zmarł Jan Scharffenberg. Po jego śmierci zaniechano wydobywania złota z wypałków, powstałych po wyprażeniu rudy arsenowej. Wprawdzie zawierały go dużo (40 g/t), ale wydobycie go wymagało zużycia dużej ilości węgla drzewnego i było drogie.
1739
W kościele ewangelickim wykonano nowy ołtarz (istniejący do dzisiaj). Ufundował go także Daniel Weimler.
1740
Zmarł ostatni cesarz z rodu Habsburgów Karol VI. Władzę po nim objęła Maria Teresa.
16 grudnia wojska pruskie, dowodzone przez króla Fryderyka II, przekroczyły granice Śląska, a w styczniu 1741 roku zajęły Ząbkowice.
1742
11 czerwca we Wrocławiu Austria zawarła pokój z Prusami, w wyniku którego cały Śląsk został wcielony do Prus.