1743
W czasie wojen prusko-austriackich o Śląsk podupadło górnictwo. Wstrzymano roboty górnicze w jedynym pracującym w Złotym Stoku gwarectwie Jagwitza.
1744
Komisja, w skład, której wchodził Heinrich Burghart profesor Królewskiego Gimnazjum w Brzegu i Tajny Radca Franck zbadała stan królewskich kopalń w Złotym Stoku.
W przeprowadzonej próbie z 6,5 ton wypałów z produkcji arszeniku otrzymano 7 łutów i 2 kwintle złota (90 g), czyli 13,8 g z 1 tony.
1747
W Złotym Stoku znowu pracowały 2 kopalnie rudy arsenowej, 2 kruszarnie do jej wzbogacania, 2 huty arszeniku, cegielnia i kamieniołom wapienia z piecami do jego wypalania.
1749
Szkoła ewangelicka została przeniesiona do domu Fuggerów w Rynku.
1750
W kopalniach wydobyto 500 ton rudy arsenowej i wyprodukowano z niej 68 ton arszeniku.
1756
Miasto liczyło 1202 mieszkańców.
Sztolnię "Emanuela" przedłużono o 500 m (do szybu „Reicher Trost”).
1757
Urodził się Carl Benjamin Heintze doktor medycyny, lekarz górniczy, członek Śląskiego Patriotycznego Towarzystwa Kulturalnego, rachmistrz w miejskim sądzie i w kopalni arszeniku. Od 1799 roku współwłaściciel kopalni srebra "Philipp" w Lutyni. Przez 36 lat leczył mieszkańców miasta i napisał jego kronikę pt. „Sammlung von Nachrichten über die königliche freie Bregstadt Reichenstein” wydaną we Wrocławiu w 1817 roku.
1763
5 lutego koniec trzeciej wojny śląskiej (siedmioletniej). Na mocy pokoju w Hubertusburgu Śląsk został ostatecznie przyłączony do Prus.
1769
Wydano ustawę "Reviderte Berg-Ordnung", która wprowadziła dyrekcyjne zarządzanie górnictwem. W Złotym Stoku utworzono Królewski Wyższy Urząd Górniczy (Königlicher Ober-Bergamt) pod przewodnictwem radcy górniczego (Bergrath) Meldego. który zarządzał wszystkimi kopalniami na Śląsku (Dolnym i Górnym). Mieścił się on w budynku byłej mennicy.
W kopalniach Złotego Stoku pracowało 33 górników, którzy wydobyli w ciągu roku 600 ton rudy.
Przywilej królewski zwolnił z poddaństwa chłopów pracujących w kopalniach.
1775
W Złotym Jarze naprawiono i zmodernizowano starą płuczkownię do wzbogacania rudy arsenowej i zbudowano następną.
Po śmierci Johanna Elsnera młyny prochowe w Mąkolnie odziedziczył jego syn Adam Elsner,nauczyciel i organista w kościele katolickim w Złotym Stoku.
1778
Królewski Wyższy Urząd Górniczy przeniesiono do Dzierżoniowa, a w Złotym Stoku utworzono Deputację Górniczą.
Leżące na hałdach obok huty wypałki poarsenowe kupił tanio Meyer-Itzig i przewiózł je do Kgl. Saigwerk zu Neustadt/ Dosse (w Brandenburgii) gdzie odzyskiwano z nich złoto. Do 1788 wywożono corocznie około 200 t wypałków, z których uzyskiwano po 2-3 kg złota i 20 - 25 kg srebra.
1779
Dyrektorem Królewskiego Wyższego Urzęd Górniczego został Fryderyk Wilhelm Reden, a jego siedzibę przeniesiono do Wrocławia.
1780
W hucie, w miejsce pieca do odzyskiwania złota (z wypałków metodą stapiania ich z ołowiem) zbudowano nowy piec do produkcji arszeniku, wyposażony w ciąg komór kondensacyjnych. Wypałki z tego pieca sprzedawano (do roku 1788) hutom w Saksonii, w których odzyskiwano z nich złoto.
1782
Ilość mieszkańców Złotego Stoku wzrosła do 1159. Mieszkali oni w 243 domach.
W mieście była: apteka, łaźnia, 5 piekarni, browar, 6 winiarni, farbiarnia tkanin, 10 jatek mięsnych, 2 szewców, 2 murarzy, 8 kowali i 2 stolarzy. Organizowano w nim 3 jarmarki rocznie i cotygodniowe targi.
W hucie uruchomiono trzecią płuczkę do wzbogacania rudy arsenowej. Wzdłuż potoku zbudowano drewniane koryto doprowadzające do niej wodę. Potok obwałowano.
W kopalniach wydobyto 12.000 cetnarów (500 ton) rudy, z której uzyskano 1.500 cetnarów (60 ton) arszeniku. Przy wydobyciu rudy i produkcji arszeniku zatrudnionych było 40 osób.
1783
W złotostockiej hucie rozpoczęto próby otrzymywania czerwonego szkła arsenowego - realgaru.
Wydobycie rudy arsenowej w kopalniach wzrosło do 1000 ton w ciągu roku.
1785
Wieżę kościoła ewangelickiego pokryto nowym hełmem,
1786
Adam Elsner uzyskał koncesję na produkcję prochu. Zarządzał on młynami prochowymi w Mąkolnie wspólnie ze swoim szwagrem Franzem Alblem, nauczycielem w Złotym Stoku, a od 1809 do 1815 roku pierwszym burmistrzem wybranym przez mieszkańców miasta.
1787
Pierwszy odnotowany w prasie wybuch w fabryce prochu w Mąkolnie. W styczniu w budynku suszarni wybuchło 400 kg prochu, zginęło 3 pracowników.
1788
W pożarze spłonęło 6 domów. Z istniejących w mieście 243 domów tylko 8 pokrytych było dachówką, a pozostałe gontami.
1789
Wzrosło wydobycie rudy. Do jej wzbogacania zainstalowano w płuczkowni klasyfikatory sitowe i osadniki do wzbogacania jej najdrobniejszych ziaren.
1790
27 sierpnia przebywał w Złotym Stoku Johann Wolfgang Goethe, zwiedził on kopalnie i wapienniki.
Podjęto próby odzyskiwania złota z wypałków po arsenowych w Tarnowskich Górach, z negatywnym wynikiem ekonomicznym.
1791
W Złotym Jarze zbudowano czwartą płuczkownię do wzbogacania rudy arsenowej z większym kołem wodnym i większą ilością stępor. Przy wydobyciu rudy i produkcji z niej arszeniku pracowało 132 osoby.
W mieście były: 3 kościoły, 2 szkoły (katolicka i ewangelicka), szpital, ratusz, cegielnia, wapiennik, 245 domów i 138 rzemieślników. Odbywały się 3 jarmarki rocznie i cotygodniowe targi zbożowe.
1792
Zniszczone stacje drogi krzyżowej na Krzyżowej Górze zastąpiono nowymi.
1793
40 mieszkańców miasta wykupiło dom, w którym były dzierżawione pomieszczenia dla 3 klasowej szkoły i podarowało go gminie katolickiej.
Zmodernizowano piece do produkcji arszeniku.
Deputację Górniczą w Złotym Stoku przekształcono w Urząd Górniczy (Bergamt). Kierował nim górmistrz (Bergmeister) Philipp Janson.
1796
Wyznaczono nagrodę za przystosowanie metody amalgamacji do odzyskiwania złota (za pomocą rtęci) z wypałków poarsenowych.
W mieście wybuchł kolejny wielki pożar, w którym spłonęło 36 domów, w tym ratusz. W płomieniach zginął górnik i 16 letnia dziewczyna. Pożar zaczął się na obecnej ul. Chrobrego i przeniósł się na ul. Św. Jadwigi.
1798
W wieży (sygnaturce) nad dachem kościoła katolickiego powieszono trzeci dzwon, obok wiszących już 2 dzwonów – największego (odlanego w Nysie w 1711 roku) i mniejszego odlanego w 1702 roku.
1799
Wzniesiono ponownie jako murowany szpital górniczy posiadający 10 łóżek (przy obecnej ul. Leśnej).
1801
Rozebrano odbudowany po pożarze w 1638 roku stary walący się miejski ratusz i zbudowano nowy.
Do odzysku złota z wypałków zastosowano metodę amalgamatową. Nowy budynek do amalgamacji wzniesiono w sąsiedztwie huty.
W hucie wykonano próbę wprowadzenia węgla kamiennego zamiast drewna do prażenia rudy w piecach arszenikowych. Próba nie powiodła się bo popiół zanieczyszczał arszenik.
1802
W hucie arszeniku uzyskano przejrzyste szkło arsenowe, które stało się głównym produktem huty.
Do kaplicy cmentarnej dobudowano kostnicę.
Pierwszym dzieckiem zaszczepionym w Złotym Stoku na ospę był Robert Winter, przyszły senator i założyciel fabryki tabaki w naszym mieście.
1803
Zbudowano nową hutę arszeniku. Dla bezpieczeństwa jego mieszkańców zlokalizowano ją na gruntach wsi Błotnica w odległości około 1 km na północ od rynku miasta. Jej obiekty przetrwały do końca lat 60-tych XX wieku.
Na sporządzonym przez Jansona planie sztolnia "Książęca" miała długość 250 łtr. (500 m).
1804
W nocy z 1 na 2 maja spłonęły w rynku 4 domy, w tym pierwsza cechownia kopalni "Złoty Osioł", na jej miejscu powstał zajazd z winiarnią po nazwą Goldener Stern (po 1945 roku restauracja „Złoty Jar”).
1805
17 kwietnia po południu spalił się młyn słodowy (Maltzmühle). Znajdował się on za miastem obok obecnego zbiornika p.poż przy wejściu do ZTiF.
1806
W kopalni pracowało 36 górników, którzy wydobyli 1.250 ton rudy.
W nowej hucie arszeniku otrzymano pierwsze 2 tony czerwonego szkła arszenikowego - realgaru. (stosowanego jako pigment do farb).
W październiku runęła iglica z wieży kościoła ewangelickiego. Znaleziono w niej kilka pruskich monet i notatkę o objęciu rządów przez Ferdynanda II oraz nazwiska ówczesnych urzędników magistrackich i ceny niektórych produktów spożywczych. Złamana iglica zwieńczona była półksiężycem z pozłacanej blachy z datą 1583, a poniżej z orłem cesarskim z datą 1683 i wreszcie z pruskim orłem z datą 1785.
14 października Francuzi rozgromili wojska pruskie w bitwach Jeną i Auerstedt. Zajęli Berlin i prawie całe terytorium Prus.
1807
Otwarto w Złotym Stoku stację dyliżansu. Jeździł on we wtorki i piątki do Ząbkowic (ostatni odjechał w 1900 roku).
23 lutego francusko-wirtemberski korpus armijny pod komendą generała Vandamma rozpoczął oblężenie Nysy.
18 marca Złoty Stok zajął oddział Lefebvre'a-Desnouttesa, wchodzący w skład korpusu generała Vandamma, łupiąc jego mieszkańców.
W czerwcu Francuzi zdobyli ostatnie broniące się na Śląsku twierdze: 16 czerwca w Nysie i 25 czerwca w Kłodzku i w tym samym dniu zaatakowali twierdzę w Srebrnej Górze.
Król Fryderyk Wilhelm III wydał edykt znoszący w Prusach poddaństwo osobiste.
1808
Edykt króla o "ordynacji miejskiej" nadawał miastom wybieralny samorząd,reprezentujący wszystkich obywateli (co nie znaczy, że cała ludność, gdyż jej większość nie posiadała statusu obywatela).
1809
Złoty Stok objęty został reformą miast pruskich dającą liczne uprawnienia władzom miasta w tym własny, wybieralny samorząd, w którym reprezentację mieli wszyscy jego obywatele. Burmistrzem został nauczyciel Franz Albel (do 1815 roku).
1810
W miejskim kamieniołomie wapienia osunęła się ściana ze skały i rumoszu na czterech robotników; dwóch z nich zginęło.
1811
Śląsk podzielono na dystrykty górnośląski i dolnośląski. Dystrykt dolnośląski podzielono na 3 rejony z siedzibami Urzędów Górniczych w Miedziance, Wałbrzychu i Złotym Stoku (w 1836 r. połączono je w jeden Urząd z siedzibą w Wałbrzychu).
Odbudowano po zawaleniu się sklepienia kaplicę na Krzyżowej Górze, powiększając jednocześnie jej wnętrze o połowę.
1812
W czasie wojen napoleońskich załoga kopalni zmalała do 12 ludzi.
1814
W Prusach wprowadzono powszechny obowiązek służby wojskowej.
1815
Królewska Akademia Nauk w Berlinie prowadziła badania zmierzające do ulepszenia procesu odzyskiwania złota zawartego w rudzie arsenowej ze Złotego Stoku.
1816
Zatrudnienie w kopalni wzrosło do 143 pracowników, roboty prowadzono w trzech kopalniach: "Goldener Esel", "Reicher Trost" i "Ludwig" (wszystkie na górze Haniak).
Utworzono powiat ząbkowicki, do którego włączony został Złoty Stok. Wcześniej od roku 1599 wchodził w skład księstwa brzeskiego.
1819
W hucie arszeniku zbudowano nową instalację do produkcji czerwonego szkła arszenikowego (realgaru).
1821
Młyny prochowe w Mąkolnie odziedziczyła Theresia, córka Franza Albla i żona Karla Güttlera, kupca ze Złotego Stoku.
1825
W mieście znajdowało się 290 domów mieszkalnych, 14 różnych zakładów przemysłowych i magazynów, królewski urząd skarbowy, sąd, poczta, 3 kościoły i kaplica na Górze Krzyżowej, 2 szkoły z 4 nauczycielami, ratusz z aresztem, górniczy szpital miejski, 2 remizy strażackie, apteka, 2 browary, 4 warzelnie piwa, farbiarnia tkanin, 2 młyny wodne, 3 piece wapiennicze, 3 cegielnie, 2 potażarnie, 2 fabryki wyrobów tytoniowych, 5 młynów prochowych, strzelnica, 10 restauracji i 10 szynków. W mieście pracowało 110 rzemieślników, w tym 17 tkaczy bawełny oraz 20 kupców i 24 handlarzy.
Złoty Stok był miastem dobrze rozwiniętym i zasobnym.
1826
Wykonano projekt głębienia nowego szybu "Reden" („Jan”) na górze Haniak.
1828
David Berger zbudował fabrykę porcelany noszącą nazwę Porzellan-und Steingutfabrik Plottnitz, w Błotnicy na granicy ze Złotym Stokiem (obecnie teren ZTiF).
1829
Szpital miejski przeniesiono do nowego budynku (z obecnej ul. Sudeckiej na Spacerową)
Zmarł w Złotym Stoku Placidus Hoffmann ostatni opat klasztoru cystersów w Kamieńcu. Zamieszkał on tutaj po sekularyzacji zakonu w 1810 roku. Jego płyta nagrobna wmurowana jest w ścianę kaplicy cmentarnej. Obok niej znajduje się płyta Augusta Metzgera ostatniego przeora tego klasztoru, który także zmarł w Złotym Stoku.
1830
Na granicy ze wsią Płonica ustawiona została figura św. Jadwigi na zbudowanej z cegły kolumnie.
1831
Rozebrano miejską szubienicę (przy drodze do Kamieńca).
1832
W mieście wybuchła epidemia cholery.
Ze złota, otrzymanego z wypałków poarsenowych metodą amalgamacji, sporządzona została złota patera użyta w czasie chrztu syna cesarza Wilhelma III.
1833
Mistrz stolarski Kasper Günther odrestaurował kaplicę „Św. Anny” na Górze Krzyżowej. Zbudował on w niej ołtarz z obrazem przedstawiającym wniebowstąpienie Chrystusa.
1835
Fabrykę porcelany kupił Joseph Hasak, który produkował w niej naczynia i duże ilości fajek porcelanowych .
1836
10 lipca wybuchł w mieście groźny pożar, spłonęła większość domów na wschodniej i północnej ścianie Rynku.
1837
Znowu pożar w mieście. Spłonęło 17 domów, w tym dom Bractwa Strzeleckiego.
1840
W kopalniach wydobyto 19.721 ctn rudy (około 830 ton), z której wyprodukowano 2.037 ctn (85 ton) białego i żółtego szkła arszenikowego (aurypigmentu) i arszeniku.
Należące do Karla Güttlera (od 1836 roku) 4 młyny prochowe w Mąkolnie, wyprodukowały 500 cetnarów (25 ton) czarnego prochu.
1842
Oddano do użytku zbudowaną w pobliżu kościoła nową 7 klasową szkołę katolicką (istniejąca do dzisiaj).
Rozebrano całkowicie zrujnowany zamek (przy obecnej ul. Słonecznej).
1845
W mieście mieszkało 1803 mieszkańców.
1846
Zbudowano bitą drogę do Kłodzka i Nysy. Stara droga prowadziła przez Bilą Vodę.
Po śmierci Karla Güttlera młyny prochowe w Mąkolnie przejął jego syn Wilhelm i stworzył z nich prywatną fabrykę prochu czarnego o nazwie: „W. Güttler Pulverfabriken Reichenstein“.
1848
Metalurg z Freibergu prof. C.F. Plattner opracował metodę odzyskiwania złota, z prażonych rud, poprzez ługowanie go chlorem.
1850
Po zaprzestaniu wydobycia złota bardzo drogą metodą amalgamacji, wypałki poarsenowe składowano na hałdach. Kupił je od miasta Wilhelm Giittler i zaczął wydobywać z nich złoto metodę opracowaną przez C. F. Plattnera.
Stanowisko kantora w ewangelickim kościele i należącej do niego szkole objął Carl Lichtenfeldt (1822 – 1904). Piastował to stanowisko do 1888 roku. Był autorem kroniki miasta prowadzonej w formie kalendarium.
Fabryka porcelany stała się własnością spółki A. Jackel & Co. Reichenstein.
1851
Na światowej wystawie w Londynie Wilchelm Gutller otrzymał złoty medal, za pierwsze na świecie wdrożenie technologii otrzymywanie złota metoda chlorkową. Metoda ta była później szeroko stosowana na świecie.
Z 3 funtów złota otrzymanego nową metodą sporządzony został dzbanek użyty do chrztu syna cesarza Prus Wilhelma IV.
Po generalnym remoncie poświęcono szkołę ewangelicką (dawny budynek Fuggerów w Rynku).
1852
Księżna Marianna Orańska kupiła w Bilej Vodzie majątek z pałacykiem (obecny szpital psychiatryczny). Spędzając w nim wiele letnich miesięcy (aż do roku 1880) nadzorowała budowę zamku w Kamieńcu Ząbkowickim. W tym czasie często przebywała w Złotym Stoku, gdzie kupiła wapienniki, zachowane do dzisiaj przy szosie do Paczkowa. Do 1945 roku nosiły one nazwę „Herzogliche Kalkwerke”, a dzierżawił je Neugebauer.
Za własne pieniądze zbudowała też bitą drogę z Ząbkowic do Złotego Stoku i dalej przez Lądek Zdrój, Stronie, Bolesławów aż do Nowej Morawy (razem 55 km za 12.000 marek).
1853
Zbudowano ewangelicki domu parafialny, przy ul Pfarrgase ( obecnie św. Jadwigi). Zaprojektował go architekt Martius (kierujący budową pałacu w Kamieńcu).
1855
Adolf Englisch zbudował pustelnię obok kaplicy na Górze Krzyżowej. Znajdowały się w niej 3 małe pomieszczenia i piwnica. Pierwszym pustelnikiem został Johannes Treutler, który przybył tutaj z podobnej pustelni na Mariańskiej Górce k/Kłodzka.
Fabryka porcelany zatrudniała 125 pracowników.
1856
Zmarł zasłużony dla miasta burmistrz Alexander Richter, rycerz Orderu Czerwonego Orła.
Wokół Góry Krzyżowej zbudowane zostały nowe kamienne stacje drogi krzyżowej (zachowane do dzisiaj).
1857
Królewicz Fryderyk Wilhelm (późniejszy cesarz Fryderyk III) zwiedził Złoty Stok.W zakładzie Güttlera oglądał wytop złota.
1858
Wilhelm Güttler wręczył królewiczowi Fryderykowi Wilhelmowi i jego narzeczonej obrączki ślubne, wykonane ze złotostockiego złota,
1859
W podarku z okazji chrztu syna Fryderyka Wilhelma (późniejszego cesarza Wilhelma II) Wilhelm Güttler ofiarował rodzicom sztabkę złotostockiego złota.
1860
Pożar strawił dom kupca Mencla w Rynku (obecnie znajduje się tym miejscu restauracja "Złoty Jar").
1861
Kościół katolicki stał się kościołem parafialnym (dotychczas był kościołem kuracjalnym) i poświęcono w nim nowo zainstalowane dzwony.
Gmina zakupiła działkę obok kościoła przeznaczona pod nową plebanie
W mieście oddano do użytku dom starców.
W czasie wizyty na Śląsku księżniczki Augusty Wiktorii Schleswig-Holstein (przyszłej Cesarzowej Niemiec) Wilhelm Güttler wręczył jej pamiątkowy złoty medalion.
Z powodu małej rentowności wstrzymana została produkcja złota z wypałków poarsenowych.
1862
Zbudowano katolicki dom parafialny.
1863
Na ulicy Langestrasse (obecnie Wojska Polskiego) ułożono kanał ściekowy i wykonano nową nawierzchnię ulicy oraz chodniki,
1865
W mieście powstał browar (Brauerei Brandt). Działał on do 1920 roku. Od 1911 roku nazywał się „Stadtbrauerei Reichenstein”, a jego właścicielem był J. Einsle.
1866
Rozpoczęła się wojna prusko - austriacka, przez miasto przechodziły transporty wojska.
1867
Na działkach, obok drogi do Chwalisławia, Wilhelm Güttler zbudował 2 nowe ciągi do produkcji prochu, w których zainstalował 2 pierwsze w Mąkolnie młyny kołowe (biegacze) poruszane silnikami parowymi.
1870
Prusy rozpoczęły wojnę z Francją.