1945
Po rozbiciu niemieckiej grupy osłonowej, 8 maja 1945 roku po godzinie 18, do Reichenstein wkroczył oddział Armii Czerwonej, z 904 pułku strzelców dowodzonego przez podpułkownika Michaiła Riazanowa. Należał on do 245 Dywizji Strzeleckiej, którą dowodził Bohater Związku Radzieckiego generał major Rodionow. Dywizja ta wchodziła w skład 59 armii I Frontu Ukraińskiego dowodzonego przez generała pułkownika Iwana Korownikowa.
Jeden z pododdziałów tyralierą zmierzał w stronę Reichenstein wzdłuż torów kolejowych. Przy pierwszych zabudowaniach Sosnowy oczekiwał ich sołtys – Werner, z zamiarem poinformowania, że we wsi nie ma żołnierzy niemieckich. Odświętnie ubrany leciwy Niemiec w zamian za informacje stracił zegarek i buty.
Jeszcze tego samego dnia do miasta wkroczył też oddział z 898 pułku strzeleckiego dowodzonego przez płk. Konstantina Dimitrijewicza Nikołajewa. Wyszedł on rano z okolic Nysy idąc przez wioski Chocibórz, Lipniki,Jesienna ,Golino i Kozielno.
9 maja niemiecki nadzorca „Lignozy” przekazał Rosjanom zdekompletowany zakład i magazyny prochów, przy których stanęły wojskowe posterunki.
W mieście przebywało 4217 mieszkańców i uciekinierów. Pierwszym burmistrzem mianowanym przez Rosjan został nadal Niemiec Hubert Nolden.
Na żądanie rosyjskiego dowódcy „Kreiskommandant'a" Hubert Nolden, mianowany przez niego (8 maja) nowym burmistrzem miasta, wraz z sołtysami okolicznych wsi, podpisał (14 czerwca) deklarację lojalności. Rosjanie prowadząc przeszukania wyłapywali niemieckich żołnierzy, nakazując mieszkańcom miasta powrót z lasów. Ukrywających się w nich traktowali jak partyzantów.
Miasto nie było zdewastowane. Po przejściu pierwszych oddziałów wojska, które gwałciło i rabowało, później zachowanie Rosjan w stosunku do ludności niemieckiej było przyzwoite.
Rosyjski wojenny komendant miasta, przekazał niemieckiej kobiecie, za pokwitowaniem i pisemnym zobowiązaniem do wychowania i wykształcenia, dziecko porzucone przez przymusową robotnicę z Polski.
W czerwcu zaczęli przybywać do miasta pierwsi Polacy, wysiedleni z byłych ziem polskich na Ukrainie i ze zniszczonych w czasie wojny wsi na wschodzie Polski. Lokowano ich w domach zajmowanych przez niemieckie rodziny.
7 lipca Polak Jan Michałowski otrzymał nominację na burmistrza miasta Równe, jak wówczas nazywał się Złoty Stok (stacja kolejowa nosiła nazwę Rychłowiec).
8 lipca rosyjski Komendant Wojenny miasta powołuje do pełnienia obowiązków burmistrza, antyfaszystę Hubert’a Nolden’a.
12 lipca do miasta przybył kpt. Onufry Szarejko, dowódca 2 batalionu 25 pułku piechoty z 10 DP LWP. Polscy żołnierze zajęli budynek przy wyjeździe z miasta w kierunku Paczkowa i przystąpili do ochrony granicy na tym odcinku. We wrześniu i październiku na bazie zalążków z 7 i 10 DP powstał 11 Oddział Ochrony Pogranicza ze Sztabem w Kłodzku. Strażnica Ochrony Pogranicza w Złotym Stoku podlegała pod Komendę Odcinka nr 50 w Lądku Zdroju.
15 lipca rosyjski Komendant Wojenny miasta przekazuje władzę pierwszemu polskiemu burmistrzowi Janowi Michałowskiemu. Nie odwołując Hubert’a Nolden’a z pełnienia tych obowiązków, stworzył dwuwładzę administracyjną.
Przybywających do miasta Polaków lokowano w domach zamieszkałych przez Niemców
Po przejęciu władzy przez Polaków zaczęły się e mieście znowu napady i grabieże dokonywane przez "szabrowników", wywożących stąd zrabowane mienie.
W Ratuszu utworzono posterunek Milicji Obywatelskiej.
23 lipca kapitan (w stanie spoczynku) Władysław Romańczyk został kierownikiem administracyjno-gospodarczym Wytwórni Prochów w Manfredowicach.
26 lipca inż. Ewa Szajner skierowana przez Delegaturę Ministerstwa Przemysłu w Jelenie Górze zostałą tymczasowym kierownikiem Zakładu Przemysł Arsenowy
2 sierpnia Przedstawiciel Sztabu Grup Operacyjnych Armii Czerwonej przekazał zakłady Arsenik Berg- und Hüttenwerke „Reicher Trost” Reichenstein i/Schl. (należące do spółki: W. Güttler GmbH w Hamburgu), Pełnomocnikowi Rządu z Komisji Ekonomicznej Rady Ministrów na powiat Ząbkowicki. W czasie przekazywania zakładu Przedstawiciel Sztabu Zarządu Trofeari zabrał z laboratorium zakładu 2 sztabki złota, 1 złotą przykrywkę do tygla i złoto w grudkach o wadze około 30 g, co potwierdził w protokóle. 10 września zakłady te przejęło Zjednoczenie Przemysłu Nieorganicznego w Gliwicach, które 6 listopada powołały inż. Bolesława Maszewskiego na stanowisko dyrektora zakładu, nazwanego „Przemysł Arsenowy”. Na koniec roku zakłady zatrudniały 532 pracowników (285 Polaków i 247 Niemców).
Wg stanu na 7 sierpnia w mieście było 98 Polaków, z tego 17 pracowało w Milicji Przemysłowej, 10 w Milicji Obywatelskiej i 8 w PUBP (Państwowym Urzędzie Bezpieczeństwa Państwa).
14 sierpnia utworzono Miejską Ochotniczą Straż Pożarną pod komendą Ignatowskiego. Następnym jej komendantem został Władysław Kędra. Początkowo MOSP dysponowała tylko wozem konnym, później dostała samochód strażacki Adler.
12 lipca delegat Centralnego Zarządu Przemysłu Chemicznego inż. Jończyk zwiedził ,w towarzystwie rosyjskiego komendanta miasta, fabrykę prochu i lontownię w Mąkolnie
5 września 28 uczniów rozpoczęło naukę w polskiej szkole podstawowej. Jej pierwszym kierownikiem (i jedynym nauczycielem) był, do końca września, Władysław Kolenda. Po nim funkcję tą przejął Modest Kałużny.
W Hotelu „Zur Post” Zbigniew Bobrzecki uruchomił stołówkę dla polskich pracowników Kopalni Arsen.
Polacy przejęli też: mleczarnię (pierwszym jej kierownikiem został Rusiecki), fabrykę zapałek Jaerschke (nadano jej nazwę Polski Monopol Zapałczany), stolarnię, tartak, beczkarnię, cegielnię na Kolonii Żeromskiego i stację kolejową PKP Rychłowiec, przywracając łączność z Kamieńcem Ząbkowickim.
Pierwszym polskim leśniczym w Złotym Stoku został Kazimierz Balcerzak był on również kierownikiem tartaku (za kościołem).
5 września protokółem zdawczo-odbiorczym niemieccy pracownicy przekazali urząd pocztowy w Równem Polakowi Jerzemu Wilczyńskiemu. Poczta zatrudniała 4 pracowników. Kierownikiem jej została Kazimiera Kwiecińska, a po niej Stanisław Płoskoń.
5 listopada 1945 roku Zjednoczenie Przemysłu Materiałów Wybuchowych w Katowicach przejęło fabrykę prochu w Mąkolnie, nadając jej nazwę „Wytwórnia Prochów i Lontów w Manfredowicach”. Pierwszym dyrektorem zakładu został mianowany inż. Wacław Goliszewski.
W listopadzie odbył się pierwszy polski pogrzeb. W wyniku nieostrożnego obchodzenia się bronią żołnierz zastrzelił Marię Biskup.
Kierownikiem Kopalni zostaje technik Jan Tomaszek
28 grudnia Dyrektor Bolesław Maszewski w Warszawie złożył Ministrowi Przemysłu Hilaremu Mincowi sprawozdanie z pracy fabryki w Równem i pokazał mu sztabę złota wyprodukowaną po raz pierwszy w Polsce.
Burmistrzowie kolejno:
Jan Michałowski (7 lipca - 10 sierpnia)
Władysław Jaszczyk (11 sierpnia - 7 października)
Stanisław Janczak (8 października - 7 stycznia 1946 r.)
Edward Skupniewski (18 stycznia 1946 r. - 28 stycznia 1946 r.)
1946
W styczniu uruchomiono produkcję lontu i prochu w zdekompletowanym przez Niemców
zakładzie w Mąkolnie. W zakładzie pracowało 142 pracowników, którzy wyprodukowali 41 ton prochu czarnego (lontowego i górniczego)i 8 tys.km lontów.
W Złotym Stoku utworzono Zarząd Miejski, a w Manfredowicach (Mąkolnie) Zarząd Gminny, któremu podlegały wsie: Laski, Chwalisław, Błotnica, Płonica, Sosnowa , Sławęcin i Topola.
29 stycznia burmistrzem Równego (Złotego Stoku) został Tadeusz Żółkiewicz.
W dniu 6 lutego w Złotym Stoku mieszkało ogółem 3.306 mieszkańców, w tym 850 Polaków i 2456 Niemców. Od 7 sierpnia 1945 roku osiedliło się w mieście 752 Polaków, a opuściło je 1761 Niemców, głównie tych, którzy schronili się tutaj pod koniec wojny.
Mieszkało w mieście 3388 mieszkańców, Niemców i Polaków.
10 kwietnia pierwsze grupy wysiedlanych Niemców opuściły Złoty Stok. Na polecenie burmistrza wysiedleniem kierowali pracownicy magistratu, nie konwojowała ich ani milicja ani wojsko.
W mieście:
w lutym powstał Klub Sportowy "Arsen", założyli go Anatol Pawłow, Jan Grębosz,
Władysław Sanetra i Marian Kaleta, który został jego pierwszym prezesem,
- Helena Gumińska organizuje Komunalną Kasę Oszczędności finansująca uruchamiane
zakłady,
- powstała 89-ta Dolnośląska Drużyna Harcerzy im T. Kościuszki założona przez
Stanisława. Mertę i drużynowego Mariana Kluskę. Już w lipcu harcerze wyjechali
na obóz letni do Barda,
- czynne były 4 restauracje, 3 piekarnie, 2 masarnie, kino i 2 kuźnie,
- przodującą partią w mieście jest PPR, która liczy 220 członków. PPS posiada
168 członków, Jednak wszystkie kluczowe stanowiska w mieście obsadzone są
osobami należącymi do PPR- u.
- z okazji święta 1 Maja Zakłady "Przemysłu Arsenowego" przekazały Państwu 8,2 kg
złota,
- nazwa miasta Równe, Zarządzeniem Ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r. (MP nr 44, poz. 85 z 19.05.1946 r.), została zmieniona na Złoty Stok. Autorem tej nazwy był sekretarz Urzędu Miejskiego Albin Nowicki,
- 1 czerwca, w dawnej Niemieckiej Szkole Leśnej, powstał Leśny Ośrodek Szkoleniowy
zorganizowany przez inż. Edwarda Monseu, nauczyciela z Lwowskiej Szkoły Leśnej,
- 28 czerwca kończyło naukę w Szkole Podstawowej 95 uczniów, uczyło ich 2 nauczycieli,
- 29 czerwca odbyła się w parafii uroczystość udzielenia dzieciom I Komunii Świętej,
prowadził ją pierwszy polski proboszcz ksiądz Kazimierz Palichowski, który przybył
do Złotego Stoku z diecezji lwowskiej,
- 1 września nowy rok w szkole rozpoczęło 180 uczniów,
- 13 listopada dyrektorem zakładów „Przemysł Arsenowy został inż. Zbigniew
Rokossowski, a jego z-cą mgr Lesław Ślebodziński.
Górnicy Kopalni Arsenu w galowych mundurach wzięli udział w manifestacji przeciw roszczeniom Czechosłowacji do Ziemi Kłodzkiej. Odbyła się ona 5 maja 1946 r. w Kłodzku. Nieśli oni transparent z napisem: " Budujemy nowy szyb w KOPALNI ARSENU” .
Druga grupa Niemców wysiedlona została w dniu 15 sierpnia. W szpitalu pozostał dr Georg Keil i siostra Dominika. Leczyli oni mieszkańców Złotego Stoku do początku lat 50-tych, ciesząc się ich szacunkiem i zaufaniem.
1 września I sekretarzem Komitetu Miejskiego PPR została Ewa Szajner (kierownik Oddziału Farb i Oddziału Minii), a II Sekretarzem Piotr Cichoń.
Nie udała się próba uruchomienia pieca do wypalania wapna, w jednym z wapienników należącym przed wojną do Reichensteiner Kalkwerke.
28 października 6 pracowników „Przemysłu Arsenowego” opróżniło schowek odkryty w biurze zakładów w Rynku. Znajdowały się w nim ubrania i kasa pancerna. Kasę sprawcy kradzieży otworzyli palnikiem acetylenowym i zabrali ukryte w niej kosztowności. Wartość łupu wynosiła około 250.000 zł. Sprawców szybko wykryto. Trzech z nich i portiera ujęto, a pozostali uciekli.
28 grudnia Dyrektor Bolesław Maszewski w Warszawie złożył Ministrowi Przemysłu Hilaremu Mincowi sprawozdanie z pracy fabryki w Równem i pokazał mu sztabę złota wyprodukowaną po raz pierwszy w Polsce.
powstała 89-ta Dolnośląska Drużyna Harcerzy im T. Kościuszki założona przez Stanisława Mertę i drużynowego Mariana Kluszyckiego (Kluskę). Już w sierpniu harcerze wyjechali na obóz letni do Barda
1947
26 marca odbyło się pierwsze posiedzenie Miejskiej Rady Narodowej w Złotym Stoku. Rada liczyła 20 członków. Jej przewodniczącym został kierownik elektrowni Stanisław Martiszek, a jego z-cą inż. Ewa Szajner, dyrektorka do spraw administracyjnych w kopalni Arsenu.
W czerwcu do PPR należało 271 pracowników Państwowych Zakłądów Przemysłu Arsenowego.
Ogólne zebranie członków PPR w Złotym Stoku przyjęło między innymi rezolucje potępiającą: „... politykę rewizjonistyczną- nacjonalistyczną Marszałka Tito i jego kliki, staczającej się w bagno imperializmu Anglosaskiego.” i wysłało telegram do generalnego sekretarza KC PPR towarzysza Gomułki Wiesława,”... życząc mu szybkiego powrotu do zdrowia celem kontynuowania dalszej pracy dla dobra narodu polskiego, w duchu demokracji ludowej.”
5 października rozpoczęła się nauka w Gimnazjum Chemicznym i wieczorowej Szkole Przemysłowej. Pierwszym Dyrektorem tej szkoły był kapitan Władysław Kwaśny, a nauczycielami mgr Lesław Ślebodziński, mgr inż. Ożdżeński, mgr inż. Walenty Kryczyński, mgr Eugenia Szczypińska, Szczerski, Stanisław Mikoś, mgr Stanisława Liskowacka, inż. Ewa Szajner, inż. Zbigniew Rokossowski i Bogdan Grabe - kierownik Warsztatu (który w latach 50-tych był pastorem w tutejszym kościele ewangelickim). Gimnazjum mieściło się w Mennicy, a Szkoła Przemysłowa w dawnej szkole ewangelickiej w Rynku (w kamienicy Fuggerów).
Burmistrzem Złotego Stoku od 15 lipca został Albin Nowicki
Przewodniczącym Miejskiej Rady Narodowej zostaje Stanisław Matiaszek.
Przewodniczącą Ligi Kobiet zostaje Wiktoria Trzewiczek.
Przewodniczącym Związku Walki Młodych został Franciszek Frangler.
MRN zorganizowała kursy dla analfabetów zwalniając ich w okresie nauki z opłat czynszowych i za wodę.
W mieście istniały i pracowały:
Zakłady:
- „Przemysł Arsenowy”,
- Wytwórnia Prochów i Lontów „Lignoza”,
- Fabryka Zapałek Państwowego Monopolu Zapałczanego,
- Tartak,
Spółdzielnie:
- Górska Spółdzielnia Mleczarska,
- Spółdzielnia Spożywców „Arsen” z piekarnią i masarnią, przekształcona w
1948r. w Powszechną Spółdzielnię „ Społem”.
- Powszechna Spółdzielnia Handlowa.
9 czerwca Spółdzielnia „Las” pod kierownictwem Tadeusza Szczerskiego uruchomiła Wytwórnię Soków (istniejącą do 30 września1 948 roku.
W mieście było też: 8 sklepów spożywczych, 3 sklepy mięsne, 4 piekarnie, 5 sklepów bławatno-galanteryjnych, 3 sklepy z wyrobami żelaznymi,8 warsztatów szewskich, 3 krawieckie, 3 fryzjerskie, 2 kuźnie, 2 stolarnie,kuśnierz, malarz, fotograf, zegarmistrz, mechanik samochodowy i ogrodnik. Działały też hotele i restauracje.
Kierownikiem Kopalni został inżynier górnik Józef Litwiniszyn. Pracował na tym stanowisku do 31 grudnia 1948 roku.
W czerwcu i lipcu dawna fabryka zapałek A.Jaerschke, po wojnie Państwowy Monopol Zapałczany,przeniesiona została z urządzeniami i pracownikami do Sianowa k. Koszalina.
Wg stanu na dzień 5 sierpnia 1947 roku, po wysiedleniach pozostało jeszcze 98
Niemców, z tego 46 do wysiedlenia. Pozostali mieli zielone karty ewakuacyjne lub starali
się o obywatelstwo Polskie.
Z kościoła Ewangelickiego, za zgodą burmistrza, sprzedano organy (za 700 tys. zł). do Parafii Św. Piotra i Pawła w Gminie Kije koło Pińczowa. Po renowacji w 2007 r. służą one dobrze tamtejszym parafianom.
Dyrekcja „ Przemysłu Arsenowego” przyjęła do pracy woźnicę, który wozem zaprzężonym w dwa osły, woził codziennie przez kilka lat mleko z Mleczarni do Zakładu, a w drodze powrotnej zabierał przesyłki ze stacji PKP do miasta.
1948
Podczas obchodów Tygodnia Ziem Zachodnich, na placu Kościelnym w dawnej drukarni, burmistrz Albin Nowicki dokonał uroczystego otwarcia pierwszej placówki kulturalnej w mieście. Był to „Dom Społeczny”, mieszczący bibliotekę publiczną, czytelnię i świetlicę, prowadzoną przez Aleksandrę Hofler.
Poszukiwania nowych złóż rudy uwieńczone zostały sukcesem Rozpoczęto roboty górnicze na "Polu Południowym" (z szybem "Bolesław" na Białej Górze). W kopalni wydobyto 22.400 ton rudy zawierającej średnio 4,8 % arsenu, z której otrzymano w hucie 921 ton arszeniku.
10 marca podczas Święta Przyjaźni Polsko-Czechosłowackiej otwarto, w jedną stronę, miejscowe przejście graniczne. Do miasta przybyli licznie Czechosłowacy, a ich drużyna rozegrała mecz piłki nożnej. Sklepy otrzymały od Burmistrza polecenie sprzedaży towarów za korony. Ponieważ w Czechosłowacji brakowało żywności, goście wykupili ją ze sklepów. Spółdzielnie Spożywców „Społem” i „Arsen” straciły 200 tys zł bo Czesi kupowali w przeliczeniu 7 zł za koronę, a banki zwróciły im tylko po 3,5zł za koronę.
Przewodniczącym Miejskiej Rady Narodowej został 13.maja Henryk Rot. Miejską Radę tworzyli członkowie trzech partii: PPR - 10, PPS - 7, i SL - 11.
Na parterze ratusza mieścił się posterunek MO i UB.
W wyniku zawału stropu chodnika eksploatacyjnego zginął w Kopalni górnik Roman Lewiński.
Na wystawie Ziem Odzyskanych we Wrocławiu, Złoty Stok wystawiał model mleczarni z
tabliczką "Najnowocześniejsza mleczarnia w Europie" oraz arszenik, arsen metaliczny i
minię ołowiową.
Uruchomiono zegary publiczne, na domu zegarmistrza przy ul. Wojska Polskiego, na Magistracie i na stacji PKP.
Burmistrz Albin Nowicki odszedł do Ziębic, nowym burmistrzem został, w dniu 1 grudnia,Zbigniew Halkiewicz.
Prezydium Rady Narodowej ustaliło kary dla rodziców dzieci nie chodzących do szkoły. Za 1 dzień bez usprawiedliwienia 50 zł, za dwa dni 100 zł, a po 3 dniach 2000 zł.
Uchwalono też 500 zl kary dla gospodarzy nie wywiązujących się z obowiązkowych dostaw mleka dla Okręgowej Mleczarni Górskiej w Złotym Stoku.
Placówka graniczna weszła w skład 23 Brygady Sudeckiej Ochrony Pogranicza.
1949
Zradiofonizowano miasto. Z radiowęzła na Poczcie poprowadzono nad oknami domów przewody, do których za niewielka opłatą można było podłączyć głośniki nazywane „kołchoźnikami”.Radiowęzeł transmitował tylko program I-szy Polskiego Radia i nadawał komunikaty.
WOP nakazał mieszkańcom aby wszystkie psy w pasie 1 km od granicy z CSR były trzymane na łańcuchu, a właścicielom przygranicznych domów polecił zaciemniać okna od strony granicy.
15 sierpnia wystąpiła pierwsza po wojnie powódź w mieście. Spływająca z gór woda, niosąca błoto i kamienie, zniszczyła ulice: Leśną, Spacerową, Górniczą, Lelewela i Rynek.
Gimnazjum Chemiczne przeniesiono do budynku byłego sądu (później mieściła się w nim Szkoła Podstawowa nr 2). Nowym jego dyrektorem został Teofil Makowski.
W elektrowni zakładowej odbudowano chłodnię kominową. Elektronia posiadała 3 kotły parowe, o wydajności 3,7 i dwa po 7,5 tony pary na godzinę i 2 generatory o mocy 565 i 1500 kVA. Stanowiła ona jedyne źródło zasilania w energię elektryczną miasta i okolicznych wsi.
Na podstawie fałszywych oskarżeń UB aresztowało dyrektora Zakładów Przemysłu Arsenowego Zbigniewa Rokossowskiego i osadziło go w więzieniu. Nowym dyrektorem został Henryk Gładecki, a Naczelnym Inżynierem mgr Truszkowski.
Klub Sportowy "Arsen" zmienił nazwę na: Związkowy Klub Sportowy "UNIA" Złoty Stok.
Wybuch około 500 kg prochu w zakładzie w Mąkolnie spowodował śmierć dwóch pracowników i zniszczył 2 obiekty produkcyjne.
Przewodniczącym Prezydium MRN został od 16 listopada był dyrektor Państwowego Ośrodka Szkolenia Zawodowego Leśników inż. Walenty Kryczyński.
Radni MRN w Złotym Stoku i GRN w Mąkolnie uchwalili rezolucję potępiającą papieża Piusa XII za nałożenie ekskomuniki na członków partii komunistycznych.
Z okazji Dnia Górnika Prezydium MRN wyasygnowało 20 tys. złotych na nagrody dla przodowników pracy górników Przemysłu Arsenowego.
12 grudnia odbyło się nadzwyczajne posiedzenie Miejskiej Rady Narodowej poświęcone Józefowi Stalinowi.Na wniosek sekretarza Komitetu Miejskiego PZPR, radnego Szmula Leona Gibera postanowiono na nim:
1. Powołać Komitet Obchodów Urodzin Generalissimusa Józefa Stalina w dniu 18 grudnia,
2. Zmienić nazwę Rynku na Plac Józefa Stalina,
3. Wysłać list hołdowniczy mieszkańców Złotego Stoku do Stalina.
1950
Pierwsi absolwenci opuścili Gimnazjum Chemiczne. W jego budynku mieściła się też Szkoła Przemysłowa i Technikum Chemiczne.
Zakłady "Przemysł Arsenowy" przeszły ze Zjednoczenia Przemysłu Nieorganicznego w Gliwicach do Centralnego Zarządu Metali Nieżelaznych i zmieniły nazwę na Zakłady Przemysłu Arsenowego, dyrektorem został Kazimierz Wożniak (skierowany przez Urząd Bezpieczeństwa). Pracowało w nich już 820 pracowników.
Obok kaplicy cmentarnej, na świeżym grobie postawiono obelisk zwieńczony czerwoną gwiazdą upamiętniający poległych żołnierzy Armii Czerwonej. Do 1953 r. w rocznice Rewolucji Październikowej i 9 Maja składano tu wieńce i wygłaszano przemówienia. W 1954 r. rozpoczęto ekshumację w celu przeniesienia poległych na cmentarz w Ząbkowicach. Po rozkopaniu mogiły żadnych szczątków nie znaleziono i obelisk zlikwidowano.
Miasto liczyło 2451 mieszkańców.
Przewodniczącym Prezydium Miejskiej Rady Narodowej (dawniej burmistrzem) został Stanisław Molga, powołany na to stanowisko przez PZPR.
1951
Technikum Chemiczne zostało przeniesione do Szopienic. Skończyło także działalność Gimnazjum Chemiczne, ich miejsce zajęła Zasadnicza Szkoła Górnicza, która funkcjonowała do 1956 roku.
Usunięta w 1948 roku z PPR, nauczycielka w Gimnazjum Chemicznym, inż. Ewa Szajner opuszcza Złoty Stok aby zatrudnić się w Biurze Projektowym „Biprochem” w Gliwicach.
Zakład „Przemysł Arsenowy” przeszedł pod kierownictwo dyrektora inż. Jerzego Adamiczki w Szklarach z nazwą: Zakłady Górniczo-Hutnicze „Szklary” Przemysł Arsenowy w Złotym Stoku.
Rozpoczęły się prześladowania przedwojennej inteligencji w tym kadry inżynierskiej. Złoty Stok opuścili pionierzy którzy uruchamiali kopalnię i hutę, a wśród nich mgr Ślebodziński, mgr inż. Odrzański, mgr Truszkowski, inż. Taszek i inni.
Dyrektorem Zakładu zostaje „z awansu społecznego” hutnik, przodownik pracy ze Szklar Bolesław Musiał, skierowany przez PZPR.
1952
Drużyna piłkarska "Unia Złoty Stok" weszła do klasy "A", a jej stadion zyskał krytą trybunę, zbudowaną w "czynie społecznym" przez pracowników zakładu. Od początku istnienia klubu "Unia" grali w niej: Zygmunt Igiel, Marian Radomski, Jan Grębosz, Franciszek Grębosz i Stefan Przygodziński.
Zakłady Przemysłu Arsenowego przejęły w zarząd, jako oddziały zamiejscowe,eksploatowane dotychczas przez Rosjan,kopalnie: w Gierczynie, Miedziance, Czarnkowie, Starej Górze, Rusinowie i Stroniu Śląskim.
Dyrektorem Wytwórni Chemicznej Nr 7 został Alojzy Cholewa. W zakładzie pracowało 214 pracowników, wyprodukowali oni w tym roku 156 ton prochu i 22,2 km lontów.
Miasto Rheda-Wiedenbrück w Westfalii przejęło patronat nad niemieckimi mieszkańcami wysiedlonymi w 1945 r. ze Złotego Stoku. Powstała w nim istniejąca do dzisiaj "Heimatstube Reichenstein".
Utworzono górniczą orkiestrę dętą, w pierwszym występie uświetniła obchody „Barbórki.
1953
Przewodniczącym Prezydium Rady Miejskiej (wówczas burmistrzem) został powołany robotnik Stanisław Kajewski.
Na szosie do Paczkowa usunięto szlaban i budkę strażnika przy placówce WOP zaprzestając kontroli pojazdów wjeżdżających do Złotego Stoku.
Uruchomiono pierwsze bezpośrednie połączenie autobusowe z Kłodzkiem.
Dyrekcja złotostockich zakładów przejęła pod zarząd jeszcze zakład w Ogorzelcu, aby z dniem 1 marca wszystkie zamiejscowe oddziały przekazać Sudeckim Zakładom Górniczym w Kowarach.
Dyrektorem Zakładu został „z awansu społecznego” robotnik i pracownik aparatu partyjnego w Ząbkowicach Śl. Marian Kasprzyk.
W kopalni wydobyto 39.200 ton rudy zawierającej średnio 3,6 % arsenu, z której wyprodukowano 1190 ton arszeniku.
Na zlecenie Zakładu wykonano projekt remontu i przebudowy znajdującego się w Rynku hotelu "Weisser Löwe". Miał on pełnić rolę domu kultury i hotelu robotniczego. Ponieważ koszt tej przebudowy przekraczał 75% wartości obiektu, zakład nie miał prawa wydatkować na jego remont pieniędzy i musiał ten piękny budynek rozebrać.
Szczegółowa analiza kosztów produkcji, wykonana w Zakładzie po raz pierwszy po wojnie wykazała, że straty przyniosły produkcje: arszeniku sublimowanego (5.665.572 zł), minii ołowianej (1.112.788 zł), złota (946.488 zł) i arsenu metalicznego (209.830 zł), Zysk dała tylko produkcja zieleni paryskiej (82.324 zł) i ksantogenianu sodu (6.633 zł).
1954
Według bilansu, sporządzonego przez geologa inż. Leszka Bałdysa, w złotostockich złożach pozostało jeszcze 25.450 ton arsenu ale już tylko w ubogich rudach (zawierających 2,8 - 4,0 % arsenu). Zawierały one także jeszcze około 2 ton złota (średnio 2,8 g w tonie rudy).
Wojsko Ochrony Pogranicza zaorało i zabronowało pas wzdłuż granicy z Czechosłowacją. Na zainstalowane na nim miny z rakietami świetlnymi wpadło stado owiec Władysława B. Sygnał o zbiorowym przekroczeniu granicy odebrano w Kłodzkim sztabie. Skąd natychmiast wysłano do Złotego Stoku prawie całą brygadę WOP. Władysława B. Kolegium Karne ukarało ograniczeniem wolności.
1955
Zakłady Przemysłu Arsenowego w Złotym Stoku przeszły pod zarząd Zjednoczenia Kopalnictwa Surowców Chemicznych w Warszawie. Pracowało w nich 956 pracowników.
W nocy z 23/24 stycznia na przejeździe kolejowym pod Sosnową pociąg najechał na samochód ciężarowy. Wracał nim po występie w Spółdzielni Produkcyjnej w Topoli Zakładowy Zespół Młodzieżowy ze Złotego Stoku. W katastrofie zginęło 4 jego członków.
W wyniku zawalenia się stropu chodnika eksploatacyjnego w kopalni, zginęło dwóch górników: Stefan Gawłowski i Kazimierz Gurga.
Na terenie Huty Arsenowej wyładowano kilka wagonów wybrakowanych trutek na szczury w postaci ciastek z arszenikiem. Ponieważ nie kwapiono się z ich spaleniem, a zawierały za mało arszeniku, rozmnożyły się w nich szczury (dla których ciastka te stanowiły przysmak).
W jednej z rodzin pomylono arszenik z mąką. Całą rodzinę udało się uratować.
W „Wytwórni Chemicznej nr 7” w Mąkolnie 207 pracowników wyprodukowało ciągu roku: 20.138 km lontów i 164,2 ton czarnego prochu.
31grudnia zlikwidowano, z powodu trudności z transportem surowca i braku robotników, należący do Rejonu Przemysłu Leśnego Tartak Nr 12 w Złotym Stoku (do1951roku był to Tartak Państwowy).
1956
Po raz pierwszy (i ostatni) w historii Zakładu „Przemysł Arsenowy w Złotym Stoku” kandydata na dyrektora naczelnego wskazali Delegaci Rady Robotniczej, wybrani przez załogę. Został nim geolog kopalni, wieloletni nauczyciel Stanisław Mikoś. Kierował on zakładem do 31 lipca 1959r. Naczelnym Inżynierem był Józef Warzybok.
Mieszkańcy miasta otrzymali Dom Młodego Chemika, zbudowany przez Zakład, z inicjatywy dyrektora Mariana Kasprzyka. Mieściła się w nim: sala widowiskowa na 300 miejsc, biblioteka, stołówka, kawiarnia i pokoje hotelowe dla pracowników zakładu.
Po przeprowadzeniu rachunku ekonomicznego w Zakładzie ponownie okazało się, że produkcja arszeniku jest nieopłacalna, pomimo, że była ona w tym roku największa po wojnie i wyniosła 1435 ton.
Zakład zmienił nazwę na „Kopalnia Arsenu Złoty Stok" w Złotym Stoku.
Awaria obu generatorów w elektrowni Zakładu spowodowała całkowity postój produkcji. Aby temu zapobiec w przyszłości, zbudowano linię energetyczną z Droszkowa do zainstalowanego obok elektrowni transformatora (o mocy 800kVA i napięciu 20/5 kV). Od tego czasu mogła ona współpracować z krajową siecią energetyczną.
W Wytwórni Chemicznej Nr 7 w Mąkolnie rozpoczęto produkcję lontu wodoszczelnego.
1957
Dotychczasowy drewniany basen kąpielowy przebudowano na betonowy z trampoliną.
Zakład zbudował w mieście przedszkole dla 120 dzieci.
Spółdzielnia „Prefabrykacja” z Ziębic podjęła nieudane próby wypalania wapna budowlanego, metodą ciągła, na jednym z 3 wapienników należących przed wojną do „Reichensteiner Kalkwerke”.
Tragicznie skończył się pościg ulicami miasta za Czechosłowakiem, który nielegalnie przekroczył granicę. Po zastrzeleniu go na pl. Kościelnym przez dowódcę placówki WOP, okazało się, że był to pacjent ze szpitala psychiatrycznego w Bilej Vodzie.
1958
Spółdzielnia „Prefabrykacja” uruchomiła kamieniołom wapienia (obecną „Bajcerówkę”) i z wydobytego w niej dolomitu produkowała grysy dla budownictwa (do 1961 roku).
Kopalnie węgla wprowadziły nowe środki zapalcze (elektryczne), w efekcie gwałtownie spadło zapotrzebowanie na lonty. Zakład w Mąkolnie ograniczył ich produkcję i zwolnił 80 pracowników. Jego kadra kierownicza (Alojzy Cholewa, Hieronim Leśniewski, Tadeusz Sokala, Lucjan Mrówka, Józef Tomasik) rozpoczęła restrukturyzację produkcji zakładu w kierunku uruchomienia w nim przetwórstwa tworzyw sztucznych.
W IV kwartale uruchomiono w Mąkolnie pierwsze 4 zgrzewarki folii polietylenowej, wtryskarkę do tworzyw termoutwardzalnych, powlekanie przewodów i sznurów rozpoczynając tym nowy rozdział w historii Zakładu, który zmienił nazwę z Wytwórni Chemicznej Nr.7 na Zakłady Chemiczne „Termoplast” w Mąkolnie. Zakład wyprodukował w tym roku 151 ton prochu czarnego i 20.000 km lontów, zatrudniając 218 pracowników
Rozpoczęły się również zmiany w profilu produkcji w Kopalni Arsenu:
- na Oddziale Wzbogacania rudy rozpoczęto próby wzbogacania barytów z Boguszowa
i uruchomiono produkcję odczynnika flotacyjnego ksantogenianu sodu,
- na Oddziale Pigmentów uruchomiono produkcję: żółcieni cynkowej i cynkowej
zasadowej, błękitu żelazowego oraz dwuzasadowego siarczanu ołowiu,
- na Oddziale Odczynników rozpoczęto produkcję odczynników arsenowych: kwasu
arsenowego, arszeniku resublimowanego, bezwodnika kwasu arsenowego, trójchlorku
arsenu, ortoarsenianu dwusodowego, meta-arseninu sodowego i aurypigmentu.
W mieście powstało aktywne koło PTTK z przewodniczącym Włodzimierzem Kapiszewskim, które w 1965r. przekształciło się w Zakładowe Koło PTTK przy ZGChem.
1 września rozpoczęła się nauka w Szkole Podstawowej nr 2 w budynku po zlikwidowanej w 1956 roku Zasadniczej Szkole Górniczej.
Przewodniczącym Prezydium Rady Miejskiej został Władysław Gamoń.
1959
Według przyjętego na ten rok planu Kopalnia Arsenu miała przynieść straty wynoszące 9.634.285 zł, przy wartości jego produkcji, w cenach zbytu, wynoszącej 20.751.700 zł.
Po zaprzestaniu stosowania związków arsenu jako środków owadobójczych, powstały w Europie olbrzymie zapasy arszeniku. W efekcie Kopalnia Arsenu nie mogła go sprzedać za granicę (w całym roku sprzedała go tylko 14 ton), a w Polsce zapotrzebowanie na arszenik było niewielkie. Cena arszeniku spadła na rynkach światowych z 94 $ do 63 $ za tonę. Koszt jego produkcji w Złotym Stoku, wyliczony w cenach porównywalnych, wynosił około 350$/tonę. Ministerstwo Przemysłu Chemicznego podjęło więc decyzję (w dniu 12 maja) o zaprzestaniu produkcji arszeniku i złota w Złotym Stoku z dniem 31 marca 1960 roku.
Dyrektorem Kopalni Arsenu zostaje ekonomista Franciszek Przytuła, a Naczelnym Inżynierem Józef Kusztal.
Uruchomiony został kamieniołom w Złotym Jarze. Zgodnie z planem miał on wydobywać 40.000 ton/rok krystalicznego łupka łyszczykowego, przeznaczonego do budowy dróg. Pracować w nim miało 80 osób zatrudnionych na 2 zmiany. Zapasy kamienia szacowano w 1962 roku na 4,84 mln ton. Ze względu na niską jakość kamienia, kamieniołom został zlikwidowany w połowie lat 80-tych.
Na miejscu kamieniołomu znajdowały się wcześniej ruiny, opuszczonego po wysiedleniu Niemców młyna wodnego z XVIII wieku.Zburzono go w 1962 roku. W czasie eksploatacji zniknęła też kulminacja skalna zwana „Orlą Skała” z dwiema jaskiniami, które stanowiły atrakcję na drodze do Złotego Jaru.
W ”Termoplaście” utworzono Oddział Tworzyw Sztucznych, na którym zainstalowano pierwszą wytłaczarkę do produkcji folii i wyprodukowano 15 ton folii polietylenowej. Na oddziale Wyrobów Prasowanych uruchomiono 2 maszyny do formowania próżniowego, 8 pras do wyrobów prasowanych ciernych i jedną wtryskarkę.
1960
Miasto liczyło 2964 mieszkańców.
Z dniem 1 kwietnia zakończyła działalność kopalnia. Skończył się w ten sposób prawie 700 letni okres działalności górniczej w Złotym Stoku. Istniejące w tym czasie kopalnie wydobyły około 2 mln ton rudy, z której otrzymano około 12 ton złota i 126.000 ton arszeniku.
Zatrudnienie w zakładzie zmalało do 676 pracowników (w 1959 - 761 pracowników).
13 grudnia pożegnał się z parafianami pierwszy polski proboszcz w Złotym Stoku ksiądz Kazimierz Palichowski, który odszedł do Parafii św. Barbary w Wałbrzychu. Nowym proboszczem został ksiądz Zygmunt Kozłowski.
W wyniku wybuchu ziarkownicy bębnowej w Zakładzie Chemicznym „Termoplast” w Mąkolnie zginął 1 pracownik.
Kopalnia Arsenu „Złoty Stok„ przejęła opuszczoną po wojnie restaurację "Waldschänke" w Złotym Jarze, ratując ten piękny obiekt przed całkowitą dewastacją. Po kapitalnym remoncie nadano mu nazwę "Złoty Jar" i organizowano w nim kolonie dla dzieci z innych zakładów, w zamian dzieci ze Złotego Stoku odpoczywały w ich ośrodkach nad morzem.
1961
Likwidacja Kopalni i Huty Arsenowej spowodowała kolejny exodus kadry kierowniczej z wyższym i średnim wykształceniem. Złoty Stok opuścili między innymi: inż. St. Bałdys, inż. St. Mikoś, inż. J. Warzybok, inż. Strzelbicki, mgr K. Lipiński, mgr I. Lipińska, mgr T. Kapica, mgr.T. Stabicki, inż. R. Kuśnież, inż. J Kusztal oraz technicy W. Pierzchała, B. Taszek W. Kupczyński, J. Sankala, St. Warzybok, E. Minkina, St. Kot, E. Bożek, St. Mrówka, E. i E. Frankowie. Większość z nich objęła kierownicze i dyrektorskie stanowiska w zakładach chemicznych, w kopalniach siarki, soli i miedzi, w hutach cynku oraz w instytutach naukowych.
W latach 1945 - 1961 w złotostockich kopalniach wydobyto 467.148 ton rudy, z której w zakładzie wzbogacania uzyskano 36.853 ton koncentratu. W hucie uzyskano z niego 17.560 ton arszeniku (37,6 kg z 1 tony), a z wypałków na Oddziale Złota wydobyto 382 kg złota.
W lutym zginął uderzając głową o stempel obudowy, pomocnik maszynisty Józef Adamajtis, kiedy podwoził wagoniki pod zasyp rudy w kopalni.
Czechosłowacka służba graniczna rozebrała opuszczoną po wysiedleniu Niemców winiarnię „Zur Gucke” (nad Bajcerówką”).
W miejscu zlikwidowanej Huty Arszeniku oddano, na Barbórkę, nowo wybudowaną przemiałownię łupka fylitowego nazwaną Oddziałem Nośników. Zatrudniał on 84 pracowników. Była to wówczas najnowocześniejsza instalacja do produkcji mączek mineralnych w Polsce.
W "Termoplaście" uruchomiono formowanie tworzyw termoutwardzalnych z Polomelu i Polofenu na nowo zainstalowanych prasach hydraulicznych o nacisku 65 do 255 ton.
1962
Zakład kolejny zmienia nazwę na Zakłady Górniczo-Chemiczne "Złoty Stok".
Pozostała w nim kadra młodych inżynierów, techników i ekonomistów, wykształconych już po wojnie, podjęła z powodzeniem zadanie utrzymania zakładu i jego rozwoju. Stało się to dzięki uruchomieniu nowych produkcji: koncentratów barytowych, mączek mineralnych i pigmentów nieorganicznych. Znów zaczęło rosnąć zatrudnienie w zakładzie (z 561 do 624 pracowników), a produkcja przyniosła zysk (po raz pierwszy po wojnie).
W ramach modernizacji zbudowano na tym Oddziale Prochów w Mąkolnie 4 nowe budynki. Oddział może wyprodukować 200 ton prochu strzelniczego i lontowego, w ciągu roku, przy pracy na jedną zmianę.
1963
Michał Szczepanowski, robotnik z ZGChem. został wybrany na Przewodniczącego Prezydium Rady Narodowej (w PRL-u odpowiednik burmistrza)i pełnił tą funkcję przez dwie kadencje do 1971 r. W historii miasta zapisał się jako dobry gospodarz, potrafiący zmobilizować mieszkańców do prac społecznych. W czasie jego kadencji przebudowano drogi gruntowe wykładając je trylinką i asfaltem. Powstały: Zasadnicza Szkoła Zawodowa, filia Spółdzielni „Jutrzenka”, mieszkania w budynku Rynek 18, nowe chodniki, nowy cmentarz, oświetlenie ulic, obiekty i boiska sportowe, targowisko, szalet miejski i inne.
Dyrektorem "Termoplastu" został inż. Hieronim Leśniewski, a Naczelnym Inżynierem Tadeusz Sokala. Zakład zatrudniał 363 pracowników. Na Oddziale Tworzyw zainstalowano drukarkę i zgrzewarkę do produkcji opakowań z PE z kolorowymi nadrukami. Wyprodukowano 247,6 ton folii polietylenowej. Na skonstruowanym granulatorze rozpoczęto przerób odpadów tworzyw na granulaty zawracane do produkcji. Produkcja lontów spadła do 6 km, a prochu do 104 ton.
Dyrektorem Zakładów Górniczo Chemicznych został mgr Edward Przybyła.
ZGChem. uruchomiły w Jarnołtówku k/Głuchołaz własny kamieniołom łupka fylitowego, z którego na Przemiałowni w Złotym Stoku produkowano nośnik do produkcji środków owadobójczych na bazie DDT. Rocznie produkowano go 50 - 60 tys.ton.
1964
Powstały Pracownicze Ogrody Działkowe "Relaks” dla pracowników zakładu „Termoplast” w Mąkolnie. Założył je Przewodniczący Związków Zawodowych Marian Kasprzyk.
Szefem produkcji w "Termoplaście" został inż. chemik Marian Pawłowski,
1965
Oberwanie chmury (30 maja w dniu wyborów) wyrządziło duże szkody w mieście.
Utworzono Zasadniczą Szkołę Chemiczną, działającą do 1974 roku. Pierwszym jej dyrektorem był Michał Mazurczak.
W ZGChem uruchomiono produkcję środka do flotacji siarki o nazwie "Synpinol"
Do rozdzielni obok zakładowej elektrowni doprowadzono nową linię energetyczną z Przyłęku. Po zainstalowaniu w niej dodatkowego transformatora o mocy 1600 kVA (obok istniejącego już o mocy 800 kVA) powstała możliwość zasilania zakładu wyłącznie z sieci energetycznej. Własne turbogeneratory zostały odstawione "do zimnej rezerwy", bo produkowany przez nie prąd był znacznie droższy od kupowanego z sieci.
W "Termoplaście" zmodernizowano halę po produkcji lontu, zainstalowano tam 9 nowych linii do produkcji folii polietynowej.
1966
W domu kultury Zakładów Górniczo-Chemicznych utworzono Izbę Pamięci (Muzeum) Górnictwa i Hutnictwa Złota. Powstała ona z inicjatywy Stowarzyszenia Inżynierów i Techników, przy wsparciu Dyrektora mgr Edwarda Przybyły i dużym wkładzie pracy geologa mgr Tadeusza Stabickiego.
Zamknięty został cmentarz miejski, czynny od 1583 roku. Nowy powstał za miastem.
1967
Dyrektorem Zakładów Chemicznych „Termoplast” w Mąkolnie został Tadeusz Sokala, a stanowisko Naczelnego Inżyniera objął inż. Marian Pawłowski, z wykształcenia chemik.
Obok Zakładowego Domu Kultury oddano do użytku asfaltowy kort tenisowy, a na opuszczonym cmentarzu ewangelickim boiska i place zabaw dla dzieci. Obiekty te zbudowano z inicjatywy Jerzego Tichanowicza i Henryka Ciosa w „czynie społecznym” przy pomocy pracowników ZGChem.
1968
7 stycznia na stoku Haniaka (nazwanego "Michałówką" na cześć Michała Szczepanowskiego) uruchomiono oświetlony, zaczepowy wyciąg narciarski. Była to inicjatywa inżynierów i techników z zakładów w Złotym Stoku i Mąkolnie, którzy wiele godzin przepracowali przy jego budowie w „czynie społecznym”.Byli to: Tadeusz Sokala, Marian Pawłowski, Andrzej Kondusz, Paweł Zacher, Roman Krajnik, Mieczysław Wierzba, Henryk Cios, Jerzy Tichanowicz i inni. Linę zaplótł Marian Pomachaczi. Młodzież z wyciągu korzystała bezpłatnie.Przetrwał on wszystkie sezony narciarskie, aż do wyboru nowego burmistrza w 1990 roku.
Dyrektorem Zakładów Górniczo-Chemicznych został mgr Juliusz Woźniak z wykształcenia chemik, a stanowisko Naczelnego Inżyniera objął inż. Andrzej Kondusz. Juliusz Woźniak kierował zakładem przez 21 lat. W tym czasie powstały w nim nowe oddziały produkcyjne i pomocnicze, a w mieście zbudowane przez zakład bloki mieszkalne, ze 108 mieszkaniami i siecią doprowadzająca do nich (i nowej szkoły) ciepło z zakładowej kotłowni.
17 maja przez Złoty Stok prowadził 8 etap 41 Wyścigu Pokoju z Nysy do Wałbrzycha.
Wygrał go kolarz Ludwig z NRD.
W "Termoplaście" w oparciu o licencję i urządzenie firmy NETLON uruchomiono produkcję siatek bez węzełkowych z polietylenu. W następnych latach zbudowano nowe linie i poszerzono asortyment ich produkcji o siatki ogrodzeniowe, opakowaniowe, techniczne i przeciwśnieżne.
Na Oddziale Nośników ZGChem rozpoczęto przemiał fosforytów i borokalcytu. Otrzymane z tych minerałów mączki stosowane były w rolnictwie jako nawozy.
1969
Staraniem Zakładowego Koła PTTK udostępniono do zwiedzania Sztolnię Książęcą.
1970
Z kościoła ewangelickiego zdemontowano 13 płyt nagrobnych i wywieziono do muzeum w Kłodzku. Obecnie wystawione są w lapidarium na Twierdzy Kłodzkiej. Wcześniej zabrano z tego kościoła, do Muzeum Narodowego we Wrocławiu, rzeźbę Boga Ojca z ołtarza głównego i malowany na desce obraz z epitafium nieznanej rodziny, przedstawiający alegorycznie scenę Ukrzyżowania. Do muzeum w Kłodzku zabrano z kościoła malowane drewniane elementy ambony i empor
Miasto liczyło 3093 mieszkańców.
W "Termoplaście" zespół w składzie: Marian Pawłowski, Antoni Rudnicki, Eugeniusz Król i Eugeniusz Kolanek skonstruował i opatentował linię do produkcjo folii pęcherzykowej PNEUMOPAK. Na zakupionych 3 nowoczesnych liniach uruchomiono produkcję folii papieropodobnej. Uruchomiono też produkcję folii dwuwarstwowej przeznaczonej do pakowania mleka
1971
Z inicjatywy związkowców ZGChem powstał Pracowniczy Ogród Działkowy „Radość”. Pierwszym przewodniczącym zarządu ogrodu został Stefan Samburski (sprawował tą funkcje do 2001 roku).
Zakłady Górniczo-Chemiczne przeszły do Zjednoczenia Przemysłu Farb i Lakierów "Polifarb" w Gliwicach i zmieniły nazwę na Zakłady Górniczo-Chemiczne „Polifarb Złoty Stok”.
W "Polifarbie" utworzony został Samodzielny Oddział Wykonawstwa Inwestycyjnego (SOWI) zasłużony w rozbudowie zakładów i miasta. Pierwszym jego kierownikiem był Wilhelm Kensy, a po nim Henryk Rot. Inwestycje organizował z-ca dyr. d.s. Rozwoju i Inwestycji Stanisław Ozieraniec. W okresie swego istnienia SOWI zbudował w mieście: bloki mieszkalne przy ul. Chemików i 3-go Maja, 24 domy jednorodzinne przy ul. 3-go Maja i nową szkołę oraz szereg obiektów w zakładzie.
1972
Władysław Sanetra, Prezes Klubu Sportowego "Unia" i kierownik Oddziału Budowlanego w "Polifarbie" przebudował (przy wydatnej pomocy zakładów) boisko na stadion sportowy.
1973
W Przemiałowni "Polifarbu" zainstalowano 5 separatorów firmy ALPINE i zbudowano nowe silosy. Inwestycja ta umożliwiła produkcję wypełniaczy węglanowych (ok. 40.000 ton) do produkcji farb i tworzyw oraz do pudrowania saletry amonowej stosowanej jako nawóz. Mączki te dostarczano odbiorcom w 77 cementowagonach zakupionych przez zakład.
1974
Rozpoczęto budowę pierwszych domów jednorodzinnych przy ul. Radosnej.
20 lipca na terenie POD „Radość” uroczyście otwarto Dom Działkowca, a 79 działkowiczów posiadało już 49 altanek i 19 studni.
1975
W "Polifarbie"oddano do eksploatacji nowy pigmentów nieorganicznych, wyposażony w pierwsze w Polsce suszarnie rozpyłowe (firmy ANHYDRO) z dyskami rozpylającymi gęste pasty W latach 80-tych produkowano na nim około 5.000 ton/rok pigmentów na bazie związków ołowiu i cynku. Technologie produkcji i założenia budowy tego oddziału opracował zespół chemików zakładu w składzie: Jan Wincierz, Andrzej Król, Eugeniusz Salwach i Dariusz Jachimowski i w części energetycznej Marian Pomochaczi.
Staraniem Komendanta Straży Pożarnej Henryka Rota oraz Wilhelma Kensego została wybudowana remiza strażacka w Złotym Stoku. W 1992 r. miasto sprzedało ją firmie „Peters Elektronik”).
Bronisław Mitusiński odbudował zniszczoną po wojnie drogę krzyżową wokół kaplicy na Krzyżowej Górze. Nowe obrazy do poszczególnych stacji wykonał G. Jakowlew.
1976
W "Polifarbie" oddano do eksploatacji:
1. Oddział Farb. Produkował on wpierw tylko farby miniowe (ok. 5 mln.l/rok), a później także antykorozyjne na bazie chromianów i fosforanów cynku oraz farby emulsyjne (w latach 80-tych łącznie około 8 mln. litrów/rok.)
2. Pierwszą w kraju instalację do produkcji termoplastycznej masy do znakowania jezdni. Masą to znakowano przejścia dla pieszych w Warszawie i Wrocławiu.
W Gliwicach Zjednoczenie Przemysłu Farb i Lakierów "Polifarb" połączyło się ze Zjednoczeniem Przemysłu Tworzyw Sztucznych "ERG" tworząc Zjednoczenie Przemysłu Tworzyw i Farb "Plastofarb"
W jedno przedsiębiorstwo połączyły się też Zakłady Górniczo-Chemiczne "Polifarb Złoty Stok" z Zakładami Chemicznymi "Termoplast-Erg" Mąkolnie. Dyrektorem naczelnym połączonych zakładów został mgr Juliusz Woźniak, a jego zastępcami Tadeusz Sokala, z-cą ds. tech. inż. Andrzej Kondusz, z-cą ds. ekonom. mgr Józef Tomasik. Połączone zakłady przyjęły nazwę: Zakłady Tworzyw i Farb w Złotym Stoku. Zatrudniały one 1296 pracowników.
Na placu Mickiewicza odsłonięto uroczyście pomnik Adama Mickiewicza. W tym miejscu znajdował się wcześniej pomnik żołnierzy niemieckich poległych w czasie I-wszej wojny światowej. Został on rozebrany "w czynie partyjnym" i przeniesiony na ul. Sienkiewicza, a po dwu latach na skwer obok Ratusza (bez tablic z nazwiskami poległych, które zostały zniszczone).
1978
Staraniem Naczelnika Miasta Jerzego Gajosa i sekretarza PZPR Adama Grygiela do nowej przepompowni zbudowanej przy ul. Żeromskiego, doprowadzono wodę rurociągiem z ujęć w Kamieńcu. Później rurociąg przedłużono do zbiornika przy ul. Górniczej. Miasto korzysta z tego rurociągu w okresach braku wody z własnych ujęć na zboczu Jawornika.
Z ZTiF wyłączono Kopalnię "Dewon" w Jarnołówku, która dalej działała samodzielnie.
1979
Gminna OSP otrzymała nowy wóz strażacki „Star 244CBA” (służył jej dobrze przez 28 lat).
1980
1. W ZTiF zaniechano produkcji koncentratów barytowych na oddziale Przeróbki
Mechanicznej i zlikwidowano ten oddział.
2. W nowej hali utworzonego Oddziału Transporterek uruchomiono 2 wtryskarki do produkcji transporterek z polipropylenu na butelki (600 tys. szt/rok).
Z udziałem ks. biskupa Wincentego Urbana odbyła się 20 X 1980 r. uroczystość poświęcenia kościółka św. Antoniego na górze obok Mąkolna, odrestaurowanego przez parafian z tej wsi (obecnie znowu jest w ruinie).
1981
Na Oddziale Transporterek, w adaptowanej hali po byłej lontowni, uruchomiono produkcję folii polietylenowej dużej szerokości(3 linie o łącznej zdolności produkcyjnej 1800 ton/rok). Obok oddziału zbudowano, w 1984 roku, 7 silosów aluminiowych (o pojemności całkowitej 1.400 m3) na granulaty tworzyw, z węzłem do ich rozładunku z cystern kolejowych.
13 grudnia ogłoszono Stan Wojenny, internowano 2 osoby: przewodniczącego NSZZ „Solidarność” Wiesława Giżę i jego zastępcę Zdzisława Torzeckiego. Komisarzem Wojskowym w ZTiF był mjr Majewski (z WAT w Warszawie), a w gminie ppłk Kowalczyk (z JW 1366 w Kłodzku).
Wprowadzono w mieście zakaz zgromadzeń powyżej 5 osób (egzekwowany przez dowódcę miejscowej placówki WOP). Na stoku narciarskim na „Michałówce”, obchodzono go ustalając, że dotyczy on tylko osób stojących w kolejce.
1982
Marian Pawłowski uruchomił zakład Przetwórstwo Tworzyw Sztucznych "PANOPLAST", przekształcony w 1991r. w spółkę "Nowaplast"
1983
W sierpniu SOWI wylało fundamenty pod pierwszy zespół 10 domów jednorodzinnych szeregowych, z 24 budowanych przez Spółdzielnię Mieszkaniową "1 Maja" w Złotym Stoku, przy szosie do Kamieńca. Założycielem i prezesem spółdzielni był Eugeniusz Salwach.
1985
Z inicjatywy Rady Miejsko-Gminnej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego kierowanej przez Henryka Rota utworzony został, 15 lutego, Społeczny Komitet Narodowego Czynu Pomocy Szkole (KNCPS). Komitet liczył 23 członków, przewodniczącym został Juliusz Woźniak, dyrektor Zakładów Tworzyw i Farb. Zadaniem Komitetu było zbudowanie nowej szkoły w Złotym Stoku.
Nieczynny i stopniowo dewastowany kościół ewangelicki, został przebudowany na halę sportową. Korzystali z niej uczniowie obu szkół podstawowych w mieście. Obok kościoła zbudowano hotel turystyczny Ośrodka Sportu i Rekreacji.
1 lipca parafia pożegnała proboszcza ks. Zygmunta Kozłowskiego. Pełnił on w Złotym Stoku posługę pasterską przez 24 lata.
Nowym proboszczem parafii został ks. Adam Matkowski. Dobry duszpasterz i organizator spełniał swoją posługę do 1999 roku, kiedy zastąpił go ksiądz kanonik Krzysztof Ambrożej. W okresie tym kościoły w parafii zostały generalnie odnowione. W kościele w Złotym Stoku wyremontowano: dach, wewnętrzne ściany, wymieniono marmurową posadzkę, zainstalowano witraże i nowe żyrandole.
W zakładzie w Mąkolnie oddano do eksploatacji nową halę do produkcji opakowań
Zainstalowano w niej automaty do produkcji opakowań i nową czterokolorową drukarkę do folii.
Do końca październiku KNCPS zebrał 7.292.482 zł ze sprzedaży wydrukowanych w tym celu cegiełek i wpłaty ZTiF. Pozyskiwaniem funduszy kierowała Aksena Szmafefer. Od ilości zgromadzonych środków własnych zależała decyzja o wprowadzeniu budowy szkoły do planu wojewódzkiego zapewnieniająca finansowanie tej inwestycji.
1986
2 stycznia Naczelnik Miasta i Gminy Tadeusz Karkulowski powierzył Społecznemu Komitetowi Narodowego Czynu Pomocy Szkole w Złotym Stoku funkcję inwestora budowy szkoły. Od tego momentu przygotowanie budowy przejął pion Inwestycji ZTiF kierowany przez z-cę dyr. Stanisława Ozierańca.
Na okres 3 miesięcy Wojewoda Wałbrzyski mianował Bolesława Czerniawskiego Komisarycznym Naczelnikiem miasta.
Powstało Towarzystwo przyjaciół Złotego Stoku z przewodniczącym Tadeuszem Sokalą.
W maju Wydział Planowania Przestrzennego Urzędu Wojewódzkiego w Wałbrzychu zatwierdził Plan Realizacyjny budowy szkoły w Złotym Stoku.
Naczelnikiem miasta został Stanisław Wysocki.
1987
Ochotnicza Straż Pożarna w Mąkolnie otrzymuje nowy wóz strażacki „Jelcz”.
1988
Naczelnikiem Miasta i Gminy (burmistrzem), zostaje nauczycielka Cecylia Jureczek (pełniła tą funkcję do maja 1990 roku).
W marcu kierowany przez Henryka Rota Wydział Budowlany ZTiF, jako Generalny Wykonawca nowej szkoły, rozpoczął wykopy , wylewanie fundamentów i murowanie ścian. Robotami kierował Tadeusz Ulanicki. 5 czerwca uroczyście wmurowano kamień węgielny, a w III kwartale Kłodzkie Przedsiębiorstwo Budowlane rozpoczęło montaż obiektów szkoły z własnych prefabrykatów.
Przy szosie do Kłodzka zbudowano pierwszą po wojnie stację benzynową "CPN", Budowę jej współfinansowali mieszkańcy miasta. W 1945 roku istniały w Złotym Stoku 2 stacje benzynowe, które zlikwidowano.
W kotłowni ZTiF zainstalowano nowy kocioł o mocy 6 MW i zbudowano ciepłociąg dostarczający ciepło do domów przy ul. Chemików i szkoły.